Полная версия
Асар бош қаҳрамони Филипп ота-онадан жуда эрта қолган, аммо яқин қариндоши – катта мулк эгаси бўлган Амброуз Ашлей қарамоғидаги балоғатга етган йигит. Ўз дунёси, оиланинг ёзилмаган қоидаларига кўра, сулола вакиллари аёлларсиз яшашни ўзлари учун тўғри қарор деб билишади. Қарори шу даражада қатъийки, қариндошлар, аёллар ҳақида мутлақо билишни, ҳатто эшитишни исташмайди. Ва табиийки, ожиза деб таърифланган жинс вакилларининг қанчалар ҳийлага қодирлигини тасаввур ҳам қилишмайди. Муҳаббат бўлиб кўринган туйғу доим ҳам инжа ҳислардан иборат эмас. Бу гапнинг қанчалар ҳақиқат эканлигига мазкур асар мутолаасидан кейин яна бир бор амин бўламиз. Нафсига эрк берган, аслини маъсумалик ортига бекитган аёл пировардида фожиага рўбарў бўлади, бу, сўзсиз, адолат тантанасидир. Зеро, эзгулик ҳеч қачон йўқликка маҳкум бўлмайди!
